گویی کبوترِ «باور»
خود را در آسمانش غریب می‌پندارد 
کودک «خیال» از زمینش می‌گریزد
پروانه «اندیشه» از پرزدن به باغش بیمناک است
«وهم» نیز از تصورش عاجز مانده

 

زبانم لال
دنیای بدون #اربعین

 

#دلنگار